در سال ۱۹۸۵ میلادی پنج کشور اروپایی موافقت‌نامه‌ای را با نام شینگن یا با تلفظ صحیح‌تر شنگن به امضا رساندند که طی آن مطرح شد که مسافرت بین این کشورها نیازی به ویزا ندارد و مثل این است که به‌صورت یک کشور واحد درآمده‌اند. این کشورها شامل آلمان غربی، هلند، بلژیک، لوکزامبورگ و فرانسه بودند. بعدازآن طی گذر زمان کشورهای مختلف دیگر نیز به این موافقت‌نامه پیوستند و در حال حاضر ۲۶ کشور عضو این موافقت‌نامه هستند. شنگن درواقع دهکده‌ای در لوکزامبورگ و مرز آن با فرانسه و آلمان است. این نکته حائز اهمیت است که چون ویزای شینگن از اعتبار بالایی برخوردار است، ۲۶ کشور عضو اتحادیه به هراندازه که برای شرایط سفر به اتباع این کشورها سهل می‌گیرند، به همان اندازه برای اتباع سایر کشورها سختگیری می‌کنند.
این توافق‌نامه برای این امضا شد که سفر به کشورهای عضو این پیمان، سریع‌تر و راحت‌تر انجام شود و برای سفر به تک‌تک این کشورها نیاز به اخذ ویزای مجزا نباشد. فرد با استفاده از ویزای شینگن می‌تواند به مدت محدود که بر طبق هدف مسافرت تعیین می‌شود، فقط با یک ویزا به کل ۲۶ کشور تحت پوشش سفر کند. لازم به ذکر است که فرد سفرش را باید از آن کشوری شروع کند که مهر ویزای شینگن را از آن کشور دریافت کرده است.
انواع ویزای شینگن
ویزای اتحادیه شینگن یا USV
همان ویزای گردشگری اروپا است که ویزای توریستی نیز نامیده می‌شود. دارنده این ویزا مجوز سفر به کشورهای عضو شینگن را به مدت ۹۰ روز و هر شش ماه یک بار دارد ولی همان‌طور که اشاره شد باید سفرش را از کشوری که ازآنجا ویزا گرفته است شروع کند.
خود این ویزا نیز بسته به هدف مسافرت شما به سه بخش تقسیم می‌شود:
ویزای نوع A
درواقع این ویزا، ویزای ترانزیت فرودگاهی است. یعنی کسی که این ویزا را دارد می‌تواند بدون ترک فرودگاه در کشور عضو شینگن، پرواز خود را برای مقصد بعدی تغییر دهد.
ویزای نوع B
داشتن این نوع از ویزای شینگن به فرد این امکان را می‌دهد که از یک کشور منطقه شینگن به کشور دیگر منطقه شینگن با ماشین و یا هواپیما گذر کند. در واقع حق سفر بیش از یک کشور عضو شینگن را به فرد می‌دهد منوط بر اینکه این دوره ترانزیت نباید بیش تر از ۵ روز باشد. این ویزا می‌تواند برای یک، دو یا چند گذر صادر شود.
ویزای نوع C
فردی که این نوع از ویزای شینگن را دارد می‌تواند به مدت معلوم در کلیه کشورهای عضو شینگن سفر و اقامت کند. بسته به نوع و هدف سفر فرد ، می‌تواند از ویزاهای یک‌بار ورود ، دو بار ورود و چند بار ورود استفاده کند.
ویزای یک‌بار ورود
داشتن این ویزا به این معنی است که حتی اگر زمان ویزای فرد تمام نشده باشد ولی محدوده شینگن را ترک کند دیگر ویزایش اعتبار نداشته و صرفاً جهت یک‌بار سفر به محدوده شینگن است. در صورت نیاز به سفر مجدد باید دوباره برای دریافت ویزا اقدام کرد.
ویزای دو بار ورود
با این ویزا می‌توان در مدت معین که ۱۸۰ روز است دو بار برای ورود به کشور مقصد استفاده کرد.
ویزای چند بار ورود
در این ویزا هیچ محدودیت تعداد ورود وجود ندارد و فرد می‌تواند هر شش ماه یک‌بار هرچند بار که بخواهد در مدت ۹۰ روز مهلت خود به کشورهای عضو پیمان شینگن سفر کند.
ویزای ملی یا ویزای نوع D
به این ویزا، ویزای ملی نیز گفته می‌شود. این ویزا برای کسانی صادر می‌شود که برای هدف و مدت‌زمان مشخص، قصد سفر و اقامت در کشورهای محدوده شینگن رادارند. بعد از اتمام دوره ویزا، این افراد باید خاک منطقه شینگن را ترک کنند. این ویزای شینگن نیز به‌نوبه خود به ویزاهای یک‌بار ورود و چند بار ورود طبقه‌بندی می‌شود.
ویزای اعتبار محدود منطقه‌ای محدوده (LTV)
این نوع از ویزا تحت شرایط خاصی مانند پناهندگی صادر می‌شود و فرد فقط می‌تواند در مناطق از قبل تعیین‌شده رفت‌وآمد داشته باشد.
شرایط اخذ ویزای شینگن
برای گرفتن ویزای شینگن، هر کشور شرایط خاص خود را وضع کرده است ولی خیلی از این شرایط در کشورهای عضو پیمان‌نامه شینگن مشابه هم است. هیچ منع خاصی برای درخواست ویزای شینگن وجود ندارد و هرکسی می‌تواند این درخواست را ارائه کند ولی پذیرفته شدن این درخواست منوط به داشتن شرایط زیر است:
- هدف مشخصی داشته باشید و این هدف باید برای کارکنان سفارت قابل‌باور باشد پس مدارک اثبات این هدف را هم ضمیمه کنید.
- تمکن مالی خوبی داشته باشید چون سفارت باید مطمئن شود که شما از پس هزینه‌های خود در سفر برمی‌آیید و حتی می‌توانید در کشورشان دست‌به‌جیب شده و خرج کنید.
- علاوه بر تمکن مالی، سفارت گردش مالی چهار الی شش ماه اخیر شما را هم بررسی می‌کند تا مطمئن شود که شغل شما با گردش حسابتان همخوانی دارد.
- سفارت باید مطمئن شود که شما بعد از اتمام زمان ویزایتان، قصد برگشت به کشور خود رادارید. باید دلایل محکمی برای این موضوع ارائه کنید. این دلیل مهم‌ترین دلیلی است که باعث پذیرش یا رد درخواست ویزای شما می‌شود.
مدارک موردنیاز برای ویزای شینگن
مدارک شناسایی: شناسنامه و کارت ملی (ترجمه و کپی تمام صفحات آن)
فرم درخواست ویزای تکمیل‌شده: به ازای هر فرد متقاضی که از سفارت تهیه می‌شود. برای افراد زیر ۱۶ سال امضای هردو والدین باید روی فرم باشد.
گذرنامه: حداقل باید شش ماه اعتبار داشته باشد و توسط فرد امضا شده باشد. اگر گذرنامه قدیمی هم دارید ارائه اصل و کپی صفحات مهم آن ضروری است.
عکس پرسنلی: عکس ۶در ۴ رنگی، تمام رخ با زمینه سفید نیاز است. دقت کنید که عکستان با چهره کنونی‌تان همخوانی داشته باشد.
مدارک موردنیاز: ازجمله گردش حساب، مدارک تمکن مالی، فیش حقوقی، گواهی اشتغال به تحصیل، دعوت‌نامه (در صورت وجود) و غیره. تمام این مدارک باید رسمی و ترجمه شده باشند.
مدارک رزرو هتل: اگر دعوت‌نامه ندارید باید برای تمام روزهایی که اقامت می‌کنید هتل رزرو کرده باشید.
رزرو بلیط هواپیما: برای پذیرفته شدن درخواست شما باید تاریخ رفت‌وبرگشت هواپیما با تاریخ رزرو هتل یا دعوت‌نامه همخوانی داشته باشد.
بیمه مسافرتی: این بیمه به‌صورت فردی و جمعی است و باید شرکت بیمه‌کننده در کشور موردنظر هم نمایندگی معتبر داشته باشد.
مقداری یورو به‌صورت نقد: برای هزینه‌های انگشت‌نگاری و غیره.
